πλασματοκύτταρο

και πλασμοκύτταρο, το, Ν

1. ανατ. ωοειδές κύτταρο, 12 έως 15 χιλιοστών τού χιλιοστομέτρου, ο έκκεντρος πυρήνας τού οποίου παρουσιάζει βωλοειδή χρωματίνη και το έντονα βασεόφιλο κυτταρόπλασμά του είναι πλούσιο σε μιτοχόνδρια και εργαστόπλασμα, που εκκρίνουν τις ανοσοσφαιρίνες

2. ζωολ. φαγοκυτταρικό λευκοκύτταρο τών εντόμων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην Ελληνική ελληνογενούς ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. plasmacyte < πλάσμα, -ατος + κύτταρο απόδοση τού ελληνογενούς -cyte (< κύτος «κοιλότητα»].